آماده شدن برای سخنرانی

آماده شدن برای سخنرانی

آماده شدن برای سخنرانی: متن یک سخنرانی موفق ٥ ویژگی دارد :
١) هدفمند باشد یعنی برای جمعیت مشخصی نوشته و ایراد شود و تمام مطالب و محتوای سخنرانی متناسب با شنوندگان
باشد.
٢) جذاب و گیرا باشد.
٣) روشن و آشکار بوده و هیچ نکتة مبهمی نداشته باشد.
٤) پذیرفتنی و قابل قبول باشد و شنونده مطمئن شود که فرد سخنران به موضوع احاطه کامل داشته و به خو بی می داند چه
می گوید.
٥) محرک و برانگیزاننده باشد به گونه ای که شنونده مایل به دنبال کردن سخنرانی باشد.
برای تهیه متن سخنرانی به این نکات توجه کنید:
الف)در هنگام تهیة متن سخنرانی یا ایراد نمودن آن همواره شنوندگان را در نظر داشته باشید مث ً لا اینکه:
- چند نفر قرار است به سخنرانی شما گوش دهند؟
- ویژگی های کلی شنوندگان چیست؟
- اطلاعات شنوندگان در مورد موضوع چیست؟
- دید شنودگان نسبت به شما چگونه است؟
ب) تدابیری برای جلب توجه آنها از ابتدا تا انتهای سخنرانی بیندیشید.
ج) اعتماد و اطمینان آنها را به گفته هایتان جلب کنید.
د) منظور و بیان خود را با زبانی ساده بیان کنید.
ه)همواره به این سئوال شنوندگان پاسخ دهید که “آیا مطلب مفیدی در این سخنرانی وجود دارد که بتواند برای من کاربردی و
لازم باشد؟ ”

اصول سخنرانی موثر : هفت گام اساسی در برقراری ارتباط موثر

اصول سخنرانی موثر

هفت گام اساسی در برقراری ارتباط موثر

مقدمه :یکی از ویژگیهای انسان سالم و موفق، مهارت و توانایی برقراری ارتباط مؤثر و سازنده با دیگران است. آیا شما این ویژگی را دارید؟ کسب این مهارت مهم و ضروری در زندگی اجتماعی خیلی مشکل نیست. فقط باید بخواهید و تمرین کنید. در این نوشتار ما به هفت گام اساسی برای یادگیری این مهارت اشاره می کنیم.

گام اول: گوش دادن

درحالی که به نظر می‌رسد گوش دادن به دیگران بسیار ساده است، اما اگر شنونده فن گوش دادن را نتواند به درستی به‌کار ببندد ارتباط دچار مشکل می شود. گوش دادن فقط شنیدن کلامی که طرف مقابل به زبان می آورد نیست، بلکه شامل برخی موارد به شرح زیر است:

- اینکه گوینده کیست؟

- دیدگاه او نسبت به مسئله مطرح شده چیست؟

- چه مسائلی او را نگران می کند، احساساتش چگونه است و چه انتظاری از ما دارد؟

علاوه به اینها یک شنونده موفق بخوبی می تواند هماهنگی لازم بین ارتباط کلامی و غیرکلامی برقرار نماید، قادر است به کلیه ژستها و حالات بدنی گوینده توجه کند و خود نیز به هنگام گوش دادن از ژستها و حالات بدنی مناسب جهت تایید و اعلام درک طرف مقابل استفاده کند. او هیچگاه با خمیازه کشیدن و یا با نگاه کردن به سرعت و به اطراف، نگاه خود را از گوینده نمی گیرد و دائما” درصدد است تا با تماس چشمی مناسب این موضوع را به گوینده منتقل نماید که علاقمند است به حرفهای او گوش دهد.